
โลกขุ่น-มองผ่านแว่นตา ที่หยดฝนปลิวผ่าน แว่นกลมใสๆกลายเป็นมัว
ไม่อยากเช็ด ปล่อยให้ขุ่นแบบนี้ไปก่อน เช็ดไปก็เปียกอีก
กำลังเดินข้ามสะพานกลับบ้าน--แอบเห็นโลกผ่่านความขุ่น
ใจสั่นนิดน้อย เย็นนี้แปลก ฝนหล่น ฟ้าคลั่ง หลังคาธรรมชาติเปลี่ยนสี ฟ้าสวยหายหน้า แปรเป็นเทาเข้ม
ทึมๆทมึนมอง กวนอารมณ์ให้นึกถึงวันในแต่ละวัน เวลาในช่วงเวลา
อากาศเปลี่ยน แปรปราณ ใจไม่ค่อยสบาย--โดยเฉพาะเวลาที่อยู่ไกลบ้าน
โลกขุ่น เราลืมหัวเราะ ลืมหายใจลึกๆ ลืมบอกหัวใจว่า จุดหมาย-ไกล้ ไกล แค่ไหนไม่สำคัญเท่า จังหวะ
จังหวะ-ที่เรากำลังเดินทาง-จากที่หนึ่งไปสู่ที่หนึ่ง กลับไปกลับมา
จังหวะที่เราต้องเป็นผู้สังเกตความเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าจะไปไหน หรือ จะไปถึงไหน
ชีวิตที่เดินอยู่ระหว่างสองจุดหมาย มีเรื่องให้ขวนขวาย ควรรู้ สารพัน
ชีวิตที่มีความเปลี่ยนแปลงเป็นสาระ เป็นเหมือนสัจจะธรรม
การงาน ชีวิต การเดินทาง ครอบครัว มิตรภาพ ความผูกพัน ความหวัง ความฝัน ความสำเร็จ
ความผิดพลาด ความล้มเหลว คือความหมายในจังหวะชีวิต
โลกขุ่น-ขับความใสได้ทีละนิด ใกล้ถึงบ้านแล้ว เริ่มกลับมาสังเกตจังหวะในชีวิต-อีกครั้ง