สาวอีสาน

เมื่อวันก่อนได้อ่านบทความ online จากหนังสือพิมพ์ภาษาไทย เป็นเรื่องสัพเพเหระ เกี่ยวกับชีวิตคนเมืองหลวง-- กรุงเทพ เมืองที่เราเกิดและเติบโต รู้จักเกือบทุกซอกทุกมุม รู้ใจคนเมือง----อ่านบทความเรื่องความสลับซับซ้อนของกรุงเทพ ของชีวิตในเมืองหลวง ยิ่งทำให้คิดถึงภาพชีวิตในอดีต สมัยเป็นนักศึกษา นั่งเหม่อมองสายน้ำเจ้าพระยา บางคราแอบหนีจากวิชาที่ไม่ชอบไปนั่งเรียนรู้จักโลกที่ระเบียงวัดพระแก้ว ไปแอบฟังฝรั่งพูดภาษาอังกฤษ เกือบสามสิมปีที่เมืองนั้น ความซับซ้อนที่ซ่อนอยู่ในความงดงาม เคลื่อนไหว อิ่มตัว อิ่มใจ ทำให้เรารักเมืองหลวงได้ไม่ยาก

ชีวิตเติบโต ผ่านไปตามวัย การทำงาน ตามประสบการณ์ชีวิต ชีวิตโสดกระโดดเป็นชีวิตคู่ คู่กับคนต่างภาษาต่างวัฒนธรรม จากกรุงเทพ เดินทางผ่าน--พัก--- ไปทำงาน ตะลุยไปหลายจังหวัด ทั่วทุกภาคของประเทศไทย ไปถึงประเทศลาวเพื่อนบ้านใกล้เคียง งานสุดท้ายได้สอนหนังสืออยู่ที่มหาวิทยาลัยที่จังหวัดเชียงราย ทางภาคเหนือของไทย จากนั้นเข็มชีวิตเปลี่ยนให้ไปอยู่ North America เกือบห้าปี

เดินทางผ่านหนาว ผ่านลม ห่มฝน เห็นแดดเดินมาใจเริงร่าเปลี่ยนไปเป็นคนละคน พอแดดผ่านใจเริ่มคืนสู่ภาวะแห่งความจริง--คิดถึงแม่---อยากกลับบ้าน

ถึงครานี้ลมหนาวหนุนผ่านให้กลับบ้าน กลับเมืองไทย ไปอยู่ใกล้ๆแม่ผู้ซึ่งมีบ้านเกิดอยู่อีสาน จังหวัดกาฬสินธุ์ คราวนี้ลมพัดแรง ตัดสินใจถอนราก เก็บของลงกล่อง จากดีซีกลับอีสาน

โอ้ ตื่นเต้น ตื่นใจ

คราวหน้าจะได้อ่านบทความใหม่ๆจากมุมมองของสาวอีสาน---คงไม่นานเกินใจรอ

กล่าวคำ ล่ำลา

ล่ำลา จากพา คือส่วนหนึ่งของการพานพบ

ผูกมิตร เริ่มสร้างสัมพันธ์ ต่อสายใย สายสวยๆ นั้นให้งดงาม งอกเงย

คืนวัน ผันนำเหตุการณ์ ดี ทุกข์ สุข ต่อประสาน

ชีวิตเปลี่ยนแปรไปทุกโมงยาม มิตรภาพเดินตามประสบการณ์

ล่ำลา คือ จังหวะ คือ ชีพจร ที่หมุนต่อ ตามผลัดใบ ในการเดินทาง

พาไปดูโลก

พาไปดูโลก สังเกตทุกความเคลื่อนไหว กาย ใจ จิตวิญญาณ

เปิดประตู แตะหัวใจ เดินทางออกไปพร้อมความเปลี่ยนแปลง

เดินพาไปดูโลก ให้เห็นทั้งโชค ทั้งโศก เห็นโลกหมุนตามกระแส

เห็นใจปรวนแปร ใจที่ไม่เที่ยงแท้ อาจกลายหายห่าง ไม่เห็นโลกเต็มใบ

ความคิดใหม่ๆ ดึงหัวใจไปดูโลก อีกใบ โลกที่ว่า อาจไม่ใช่โลกที่เคยคุ้น

แต่โลกใบใหม่จะช่วยกระตุ้นความคิดให้แตกใบ

พาไปดูโลก ชะโงกหน้าออกไปไกลๆตัว มองเห็นให้ไกลทั่ว

ให้โลกรอบตัว นำหัวใจให้เบ่งบาน

ย้ายราก ย้ายใจ

นั่งมองกล่องกระดาษ เกลื่อนกลาดเต็มห้อง แต่ละกล่องเก็บหนังสือหลายภาษา สมุดบันทึกการเดินทาง สมุดจดงาน อีเมล์จากหัวหน้า และ เพื่อนร่วมงาน การ์ดวันเกิด ภาพถ่ายบุคคล สถานที่ ธรรมชาติ รวมไปถึง บัตรดูหนัง ดูกีฬา โบรชัวร์จากพิพิธภัณฑ์หลายๆแห่ง เมนูร้านอาหารสารพัน นิตยสารตกแต่งบ้านและการทำอาหาร ใบเสร็จจากร้านของชำ กระดาษแต่ละแผ่นแฝงเรื่องราวธรรมดาๆในชีวิตประจำวัน รวมไปถึงความฝันที่แอบคำนึงถึง

นี่คือส่วนหนึ่งของขบวนการย้ายราก เก็บข้าวของทั้งหมด ที่เก็บได้ ใส่ลัง ผนึกตรา ส่งกลับบ้านเกิด เมื่อสี่ห้าปีก่อนก็ทำแบบนี้ ย้ายจากเชียงรายมาอเมริกา วันนี้ย้ายจากวอชิงตันดีซีกลับกาฬสินธุ์ ไปอยู่ใกล้ๆแม่

ไปปลูกร่าง สร้างรากใหม่ กลับไปหาอากาศ อาหารที่เคยคุ้นชิน ไปสร้างงาน สร้างใจ สร้างความฝัน

ไปทำความเข้าใจตัวเองและชีวิต อีกครั้งหนึ่ง