แก้มแนบหญ้า ตาแตะใจ

บางวัน ความคิดฟุ้ง กระจาย แม้แต่เจ้าตัวยังวิ่งตามไม่ทัน
คว้าไม่อยู่มือ กลีบความคิดลอยหายไปกับอากาศ ผ่านเมฆบังตา

แม้เ็ห็นคุณค่า และ เข้าใจถึงความเปลี่ยนแปลงของโลกในใจ รู้ว่าการจอจ่อ พอใจกับปัจจุบัน เป็น ความงามอีกด้านของชีวิต แต่กระนั้น ใจก็ยังจุ้นจ้าน คิดโน่นคิดนี่ ไม่อยู่กับที่ เลยต้องหาวิธีสงบใจ

เดินเข้าป่า ช้าๆ ให้ได้จังหวะ ผ่านดินแฉะๆ แวะชมดอกหญ้า เลี้ยวเข้าป่า เดินมาไม่กี่ไมล์ เห็นสนามหญ้าเขียวขลัง มีร่มเงาไม้ใหญ่ ชลอฝีเท้า ปลดเชือกรองเท้า หย่อนก้นแตะหญ้า ล้มตัวนอนขนานกับพื้นโลก

สงบ งาม เงียบ สบายๆ

พลิกตัวให้แก้มแนบหญ้่า ดวงตาส่งความยินดีไปที่หัวใจ ความฟุ้งซ่าน--หยุดพักชั่วคราว--ที่นี่

กายทอดยาว ขนานแนบกับพื้นดิน ใจปลดระวางความกังวล ปล่อยทุกอย่างวางไว้ที่ปลายเท้า

ชีวิตเริ่มเดินทางต่อ --แต่--อย่างน้อยก็ได้หยุดพัก ขณะที่แก้มแนบหญ้า ดวงตาแตะหัวใจ

ในครัว

หอมข้าวที่พึ่งหุงเสร็จ กลิ่นข้าวซ้อมมืออุ่น นึ่ง สวย รวมพลังกับน้ำ ผ่านความร้อน เดือดปุดๆ ในหม้อหุงข้าวไฟฟ้า ไม่นานข้าวสารกลายเป็นข้าวสุก หอมข้าวในครัว หอมหวลความคิดที่มีต่อบรรพบุรุษ แม่เป็นชาวนาผู้หาญกล้า ปลูกข้าวเลี้ยงทั้งตัวและหัวใจ เติบใหญ่ ผ่านประสบการณ์ เรียนรู้ชีวิต ใกล้ไกลแค่ไหน ทุกอย่างเริ่มต้นที่ข้าวในครัว

ครัวคือขุมพลัง จับ ทอด ปอกเปลือก ปิ้งดม ต้มยำ สารพันกรรมวิธีปรุังรส ปรุงอาหาร แม่คือต้นแบบ
คลุกข้าวเคล้าความคิด รสชาดต่างๆในชีวิต มีฐานมาจากข้าว มีรากเหง้ามาจากแม่

ในครัวมีเรื่องเล่าสารพัน มีแรงบันดาลใจ ทอดถ่าย-ไหลยาว ไม่รู้จบ มีบทสนทนาจากก้นกะทะ มีคำถาม คำบ่น คำตอบ
แม่อาจไม่รู้ว่า เด็กหญิงตัวน้อย-ในอดีต-เติบโต อิ่มใจ จากอาหารรสมือแม่ จากบทเรียนสอนชีวิตที่แม่เลี้ยงมา ผ่านข้าว ผ่านเมล็ดข้าว แต่ละคำ แต่ละก้าว ---หอมลึก หอมนาน

แปลง-ใจ

เห็นความไม่สบาย-ของคนใกล้ตัว-ใกล้ใจ เหมือนเห็นสัจธรรม-อีกบทหนึ่งของชีวิต
ร่างกายเปลี่ยนแปลง ใจพึงเปลี่ยนตาม ความเที่ยงแท้ แน่นอน คือความไม่แน่นอน สามวันดี สี่วันอาจทุกข์ได้ --ความทุกข์ ความเจ็บป่วย เป็นสัญญาณ บอกให้ชีวิตตระหนักถึงคุณค่าของความสมบูรณ์-ของร่ายกายและเนื้อใจ -ของในกาย เลือด เนื้อ ตัว หัวใจ ต่อติดกันไว้ ตามได้ ใจดี
หากขาดสัมพันธ์ ใจสั่นหวั่นไหว หากหมดกำลังใจ ชีวิตเหมือนร่างไร้พลัง
ขอบคุณความทุกข์ เจ็บไข้ได้ป่วย ช่วยเติมน้ำหนัก เติมความรักให้ชีวิต-อีกครั้ง

จับตึก

เข้าเมืองใหญ่ แหงนหน้า มองฟ้า มองตึกสูงเด่นจับตา ดวงใจจับตึก ตะลึง
สูง สวย สง่า ใหญ่ มองจากชั้นแรก ไล่ไต่ขึ้นไป นับใจตึก นับชั้นไม่ถ้วน
ตระหง่าน ตั้งตัว ใหญ่แน่น ใจกลางเมือง เห็นตึก ใจตะหงิด ตะหงิด ใครอยู่ข้างใน ใครผ่านไปมา
ตั้งตัวตรงใหญ่ หลายสี หลายแบบ
ตึกยืนตัวอยู่เงียบๆ เราเดินผ่าน เราคนตัวใหญ่กลับกลายเป็นจิ๋ว ตัวกระจ้อยร่อย เล็กๆหนึ่งคน รวมอยู่ในตึก