ยามเช้าของวันปกติ กลายเป็นห้วงเวลา ที่ยากจะลืมเลือน -ครั้งหนึ่งในชีวิต
นึกถึงหัวใจของคน นึกถึงความฝัน-ที่เป็นจริง
เราจะมีอีกสักกี่ฝัน เราจะต้องดั้นด้น ทำฝันนั้นให้เป็นจริงอีกกี่ครั้ง เพื่อที่จะได้รับรู้ ซึมซับความเข้าใจ เห็นคุณค่าแห่งความเป็นมนุษย์ที่ดี
เราจะต้องปีนข้ามภูเขา-ในใจอีกกี่ลูก เพื่อที่จะเข้าใจว่า การเดินทางขึ้นสู่ที่สูงคือการเตรียมพร้อม น้อมรับให้กับทางกลับ ทางเดินลงภูเขา--ลูกแล้ว ลูกเล่า
ใจหนอ ใจเจ้า--ประสบการณ์ และ การเดินทางสอนให้เห็นความเป็นเช่นนั้นของสรรพสิ่ง
No comments:
Post a Comment