ให้เลือด หล่อ เลี้ยง ประคอง ร่องรางในชีวิต
น้ำเย็นพัดผ่าน กายา เปลี่ยนปรับ ตามด้วยน้ำอุ่น
ร่างกาย และ หัวใจตระหนักถึงการสับรางชีวิต ตระหนักว่าขณะนี้คือภาวะแห่งการเรียนรู้
บางวันเดินออกไปดูโลก หัวใจห่อเหี่ยว บางวันชีวิตเป็นเช่นนั้นเอง
บางวันรู้สึกขอบคุณ ชีวิต ยิ่งกว่าสิ่งมหัศจรรย์ใดๆในโลก เพราะการมีลมหายใจผสมความหวัง
คือพลังอันยิ่งใหญ่ คือความมหัศจรรย์
บางวัน พลังหนืด แผ่แผงยาวเหยียด ต้องรีบสะบัดทิ้ง
บางวัน ชีวิตเต็มไปด้วยความธรรมดา สามัญ เพียงให้เลือด หล่อ เลี้ยง กาย และ ใจ
ก็รู้สึกขอบคุณเกินถ้อยคำบรรยาย
No comments:
Post a Comment