ของขวัญ

ความหวังคือของขวัญ

ไม่ว่าจะหนาวเหน็บ ร้อนรน หรือร้อนใจ จนแผ่นดินแตก เพียงใด เราก็พยายามเดินต่อไป

เดินไปพร้อมกับเสียงของความหวังที่แอบจับจังหวะได้ ทุ้มๆ ถี่ๆ ดังข้างในหัวใจ ยิ่งได้ยินเสียงของความหวังใกล้ใจมากเท่าไหร่ พลังพิเศษเข้ามาแตะใจ อย่างไม่ได้ตั้งตัว ไล่ความร้อนผ่อนเป็นเย็น และอบอุ่น เดิน เดิน เดิน เดินหน้าต่อไป จูงหัวใจไปด้วย แม้ว่ากายจะหนาวเหน็บ แต่พยายามพยุงใจให้มีความหวัง เสน่ห์ของเสียงแห่งความหวังดึงพลังศรัทธาที่ล่องลอยอยู่ในมวลอากาศให้รวมตัวกัน ผลักดันจังหวะการเดินให้หนักแน่นขึ้น ลึกขึ้น ขณะที่เท้าทั้งสองจุ่มลงไปในล่องความหนาของหิมะ

ชีวิตจะอยู่โดยปราศจากความหวัง และพลังศรัทธาไม่ได้ ถ้าอยู่ได้ ก็คล้ายเพียงร่างกายยืนแต่ไร้วิญญาณ หายใจได้แต่ขาดพลังและความต่อเนื่อง พูดได้แต่ไม่น่าฟัง คิดได้แต่ไร้คม ข่มใจได้แต่ไม่แนบเนียน ค่อนแคล่นเอนอ่อน

เสียงของความหวังมีพลังมากกว่าเสียงใดๆในโลกที่เคยมาแตะหู พายุเฮอริเคนพัดพาทุกสิ่งทุกอย่างไปจากมนุษย์ หมดสิ้น แต่พายุแห่งความหวังกลับดึงพลังที่แฝงเร้นอยู่ในตัวออกมาทำงานอีกครั้งอย่าง หนักแน่น “Hope is more powerful than Hurricane” เป็นคำปลุกปลอบจาก Red Cross สำหรับผู้คนที่หมดหวังให้มีกำลังอีกครั้งที่จะเดินหน้าต่อไป ในขณะที่พระพุทธเจ้าบอกว่า hope causes pain

เราเดินต่อไปอย่างตั้งใจ ด้วยแผนการอันแยบคาย ขอให้มีความหวังเถิด ความหวังจะนำกายและใจจากที่มืด ไปยังที่สว่าง จากแคบไปกว้าง จากตื้นไปลึก จากดำไปขาว จากความไม่เป็นไปสู่ความเป็น และปล่อยวางทุกสิ่งทุกอย่างในที่สุด

ประสาทสัมผัส ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ กังลังขยายขอบข่ายการทำงานออกไปอย่างไร้พรมแดน ยิ่งทุกคราที่มีสิ่งต่างๆมากระทบ กระทั่ง อย่างแรง ยิ่งเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของประสาทสัมผัสให้ลึกและหนักแน่นขึ้น

ความหวัง เป็นของขวัญชิ้นพิเศษที่มอบให้กับตัวเอง