เรียนให้สนุก

บนเส้นทางที่แตกต่าง มีความฝันเป็นแผ่นดินที่สอง ที่รองรับหัวใจ-ให้ความอบอุ่น
ให้ความคิด เติมแรงบันดาลใจ หวังให้คนไม่หยุดเรียนรู้
สายวันนี้ นั่งสังเกต นักเรียน-ผู้ใหญ่-ที่ตั้งหน้าตั้งตามาเรียนภาษาอังกฤษที่โรงเรียน
แก๊งค์ผู้ใหญ่ขโมยหัวใจเด็ก--เด็กผู้ใฝ่รู้ -- มาสวม มาใส่
แอบถามพี่ๆคนไทยสาม สี่ คนที่มานั่งเรียนภาษาอังกฤษขั้นพื้นฐานที่นี่ว่า--เป็นยังไง
"ชั้นเรียนเป็นยังไงบ้างคะ" --เรารีบถามด้วยความตื่นเต้น
พี่ๆ หนุ่มบ้าง แก่บ้าง ทั้งหมดสาม สี่คน อมยิ้ม มองหน้ากันเลิกลั่ก ตอบว่า--"เออ สนุกดี แต่ไม่รู้เรื่องเลย"--
เราทั้งห้าคน ขำกลิ้ง หัวเราะก๊าก ออกมาพร้อมๆกัน เสียงหัวเราะดังลั่นทางเดิน-ระหว่างห้องเรียน

พี่ๆสองคนแอบกระซิบบอกว่า อยู่ที่เมืองไทยจบแค่ ประถมสี่ อ่าน เขียนภาษาไทยได้ก็ดีแล้ว
ถามว่าภาษาอังกฤษ เป็นยังไง คำตอบมีง่ายๆว่า ต้องเริ่มตั้งแต่ต้น
อดคิดถึงตัวเองไม่ได้ว่า ถ้าต้องไปเรียนภาษาต่างประเทศ ตอนอายุสี่สิบ ห้าสิบ คงสนุกปนท้าทาย
เข้าใจลึกซึ้งถึงความยาก--ความชัน--ความลำบาก--ใจ ที่จะต้องมาเข้าชั้นเรียน
เริ่มหัด อ่าน เขียน ภาษาอังกฤษ แต่ด้วยความจำเป็น และความสำคัญของภาษาที่จะกำหนดชะตา
พาชีวิตไปสู่ทิศใหม่ ไปสู่ทางออกที่ดีกว่า ไปสู่อาชีพที่มีรายได้ที่เหมาะสม ไปสู่การพึ่งพาตนเอง

การเรียนรู้ต้องเริ่มเดี๋ยวนี้ หัดทีละน้อย วันละหน่อย วันละคำ ไม่หยุด ไม่ถอย
เรียนให้สนุก ถ้ายากต้องฝึกให้เยอะ ยิ่งฟังยิ่งเข้าใจ ยิ่งอ่านยิ่งรู้ ยิ่งเขียนยิ่งชำนาญ ยิ่งพูดยิ่งชิน
ที่สนุกที่สุดคือ เห็นผู้ใหญ่มานั่งเรียน เห็นคนอยากมีความรู้ มีประสบการณ์--ในชีวิต
ตื่นเต้นที่เห็นภาษาอังกฤษเป็นสื่อนำความต่างมาใกล้กัน
ผู้คนมาจากทั่วโลก ต่างระดับ ต่างชาติ ต่างภาษา มานั่งในห้องเรียนสี่เหลี่ยม ร่วมกัน

บนเส้นทางที่แตกต่าง ขอให้ทุกคนจงเติบโตไปตามจังหวะ ช้า เร็ว ที่ตนเองถนัด ที่เลือก
ขอให้เรียนให้สนุก--ให้เข้าใจ
ชีวิตมีทางทอดยาว เหมือนสายน้ำเจ้าพระยา สาละวิน
บางทีอาจจะต้องเลี้ยว ลัดเลาะ ตามเกาะแก่ง เพื่อให้พบทางดิ่ง-ตรง-ข้างหน้า
บ้างไหลเชี่ยว บ้างไหลช้า ขอให้ตามไป ตามชีวิตไป ให้พบแผ่นดินที่สอง
ที่ให้โอกาสเรียน--รู้--มีประสบการณ์ในชีวิต--สนุกๆ