เดินทอดน่องเอื่อยๆ กลับบ้าน หย่อนแก้มก้นลงที่เก้าอี้ไม้ตัวโปรด หย่อนหัวใจไว้ที่ปลายนิ้ว เปิดหน้าจอคอมพิวเตอร์ เริ่มพิมพ์--ดังนี้
นั่งเขียนชีวิต--ถ้าจะพูดให้ละเอียดขึ้นคือ-- นั่งเขียน-เกี่ยวกับ-ชีวิต
เกี่ยวกับความเปลี่ยนแปลง --ที่แต่ก่อนไม่เคยใส่ใจ ไม่เคยสังเกต-- โลกใหม่--อบใจให้ชีวิตด้านในโยงใย ย้อนมาเชื่อม-ความเป็นอยู่-ของความคิด และอารมณ์ ในโลกของตัวเอง
เพื่อนร่วมงานมักจะถามว่า-- เป็นยังไง ชอบอเมริกามั้ย--จะตอบว่าอะไรดี บางทีก็ดีใจหาย ชอบอเมริกา เหลือหลาย บางทีการต่อสู้กับชีวิตวิ่งนำความชอบ อยากอธิบายว่า การมาอยู่ประเทศใหม่คือการอพยพตัวและหัวใจมาพร้อมๆกัน ชอบ หรือ ไม่ชอบ ไม่ใช่คำตอบสั้นๆ ที่นึกถึง ทุกวันมีความเปลี่ยนแปลง สารพันสี สลับตัด จัดเรียงกัน เหมือนสีรุ้ง
บางวัน มี-เรื่อง-มากระทบใจมากๆ เหนื่อยอารมณ์ ไม่รู้จะทำยังไง เหลือความงุนงงทิ้งไว้ปลายทาง แต่ต้องเดินต่อ ต้องหัดสนุกกับฝุ่นควันที่ฝุ้งตลบอบอวล เปื้อนหน้า เปื้อนตา
บางวัน ชีวิตสมดุล- ไม่มาก ไม่น้อย- สมบูรณ์ดี- วันนั้น สรุปว่า เรื่องเกี่ยวกับชีวิต เจือสีเย็นๆ อบอุ่น สบายตา สงบหัวใจ
ไม่ว่าจะอยู่โลกตะวันออก หรือ ตะวันตก เรามีโอกาสเขียนโลก เขียนเกี่ยวกับชีวิต
ให้ออกมาเป็นภาษาที่มีสีสสร มีเสียง เต็มพลัง ให้ตัวอักษรเดินทางตามประสบการณ์ชีวิต
ดูให้แน่น จับให้มั่น ทั้งหมดคือการเริ่มต้น เขียน--เรื่อง--เกี่ยวกับชีวิต
No comments:
Post a Comment